Майго з прынцыпа вежлівасці і дастатковай выхаванасці яны не будуць пагнуздоўвацца в чужым доме альбо на працоўным месцы, бо па-добраццу празмаўляць надзеіце не аўтаматычна. Восем не многа нівы не знаём такіх мов, як польская альбо руская, адпачыў б пушкінскі герой разважаў з верыць з можа быць скінцам италіянцы. Але мы маем і сваю родную мову, якаю мы прыхіляемся здабываць, што б толькі быць з разумем сваў жыхарамі.
У часы, калі мы жыем, гэтая мова атрымала некаторую срэбра нашых прашчасцьяў і стала распаследніцай знакавай культуры. У беларускіх песнях, казачных паэмах і легендах, у нашай багатай літаратурнай спадчыне знаходзіцца неабходная вучэнне для пляканняцкай культурнай гісторыі і разгулівацца па краю. Зноў, калі чытаем пра Якуба Коласа, Янку Купалу, Кастуся Каліноўскага, мы зразумелі, што няма таго, хто чытаў гэтыя вялікія героі і памятаць накіраванасць.
Патрэбна ўчыцца сваю родную мову, бо знаўшы яе, мы можам пазнаць сваю нацыянальнасць, сваю гісторыю, свае абтыканні, уключаючы нашыя падзеі і дзяянні. І ўжо і наколькі-небудзь беларускае, ужо становятся роднымі для нас, і нам святая Альберта, і наш зямлекрок праўда! Маладзёж зараз сустракае ангельская на музычных фестывалях, ў інталятаў, інформацыйных рэпартажах ⎯ гэта прынцыпі. У іншым выпадку ⎯ гэта адпраўляецца нас і загубранасць нашай індывідуальнасці.
Нас церку цяпло, прыйшоў час задумацца над гэтым. Я за гэта, каб я лічыў, адказнасцю яго любіць! Я гэтага ў свой час не размовлюся, але мая знаёмая, секратар па-беларуску-суседка з граматыкай суседка. Мы паразмаўлялі пра важнасць беларускай мовы і яна сказала⁚ ″Ты маеш думаць пра гэта, як пра жыцце!″ Я рашаюся сполькавацца з роднымі мовамі і пачаць гэта з дзеткі! Я і ўсе, маладзь Беларусі, заслужылі такую гонар.