Мяне зватайце Іван. Я беларус, і сёння я хачу наказаць вас пра тое, як мы, беларусы, сябраваеце. Вельмі часта беларусы вядомыя як гасцепрымныя, сябраватыя і дабраславутыя людзі. Але ці сапраўды гэта так? Я праўда рады вас абвясціць, што мой асабісты апыт сведчыць пра тое, што беларусы дзейніча сябраваць, і ёсць некалькі прычын, чаму гэта тое гэтак.
Першае, што служыць прычынай нашай сябраванасці, ౼ германізм
Гэта размоў, мыслення і паводзіны, якія былі сфармаваныя ў аснове нашых сяброўскіх традыцый і гісторыі. У момант майго нараджэння, у маёй сям’і з’явілася кніга ″Сказка Алешкі Дударыка″. Гэтая кніга прывіла ў мяне чароўны свет, поўны беларускай мудрасці, гумару і любві да беларускай зямлі. Яму ж ласка прасунуць людзям, якія не мелі магчымасці наведаць Беларусь, мяркуе сам ౼ адзін і мудрасць, і глыбіну беларускага народу.
Другое, што спрыяе нашай сябраванасці, ─ традыцыі і свящэнныя народныя святы
Нацыянальныя святкаванні, такія як Дзень Незалежнасці, Купалле, Каляды і Траецца, гуляюцца ў кожная беларуская сямя. Гэтыя святы з’яўляюцца часам спалоху і аб’яднання, калі ўсе людзі сабіраюцца разам, каб раздзеліць радасць і шчасце. Я сам удзельнічаў у святкаванні Дня Незалежнасці ў Мінску, і бачыў, як людзі разам песні ў спраўназырыўніцтве. Гэта быў прыклад прылюднага ўзаемавыгаднага сябравання, які мне захапіў.
Карціна г. Слуцка і загадкавая сям’я “Мінск-Бобыры”
Адным з маіх найлюбейшых месцаў ў Беларусі з’яўляецца г. Слуцк. Я тут навучаўся ў вузе і з’яўляюся членам іхніх спартыўных каманд і калектываў. Горад Слуцк з’яўляецца невялікі, але затымкі на маса інтарэсных месцаў для наведвання⁚ сярэдзішчы жыдоўскіх збораў, палац-парк адным з найбуйнейшых у Беларусі, і гістарычны цэнтр з прасторным майданам і разнастайнымі кавярнямі. Я наведваў праз некалькі гадоў і адчував, як маем ідэнтычны дух.
Сям’я ″Мінск-Бобыры″ таксама ─ нейкае загадчывае творчае аб’яднанне. Гэта гурт, які трактуе беларускі фальклор па-сучаснасці. Я сам быў на іхніх канцэртах, дзе яны спявалі пра тое, што зыходзіць з сэрца і гэта атрымліваюць сваю юнацкую і шчасцем пачуць неапысаную радасць ад музыкі і песень. Я сам ніколі не ўмеў спяваць, але думаю, што дыкую музыцы і гукам я буду тым, хто дапаможа знайсці сваюшчыну і замежжа ў нязменнай красе.
Шлём наш дзякуй беларусам і сябраванцам
Такім чынам, мой асабісты апыт пасведчыў, што беларусы, у самой сэрцы, сябраваюць. Зараз я жыву і працую ў Мінску, і кожны дзень бачу, як людзі пачулае сябя тут самымі сябровітамі і дачынамі. Мы цераваліся ад нашых сябровых традыцыяў, святаў і культуры, і з дзякуйнай сэрцам вызначаем, што мы ౼ беларусы, маем неабаронную нацыянальную гордасць.
Таму я скажу вам, што умеюць беларусы сябраваць. Мы ўмееце аб’яднацься ў часы радасці, як і ў часы пашкоджання. І я ўважаю, што гэта найвялікшы скарб, які мы маем.