Шаноўныя, я хачу падзяліцца з вамі сваім лічным вопытам і размышленнямі на тэму ″не цані чалавека па твары, а шануй па душы″. Гэтая цытата, з пэўнай меры, характэрызуе гібкі падыход чалавека да іншых і яго веды на ўзаемадзеянне з іншымі людзьмі.
На працягу свайго жыцця я маўчлівай абсервацыяй спрымальнік усялякіх людзей⁚ рабочых, учняў, дзяцей, улюбёныя групы, і, звычайна, сям’і. І ўсе гэтыя спраўжнія сустрэні дазволілі мне супазіць, што, на самай справе, тыя, у каго выгляд мог быць неблагапрыемны, вельмі цікавыя і таленавітыя людзі, колі яны ўжываюць сваю душу і свае ўнутраныя перажыванні для дабра іншых.
Школьнае асяроддзе, дзе мы маем шанец пазнаёміцца з мноствам розных людзей, дае нам ўласную мудрасць. Я адчуў усе перавагі такой рознастайнасці шляхам спажыўнення з распаведзямі сваіх беларускіх сяброў, якія жывуць у гэтай краіне. Я перакананы, што не твары і выгляд, але душы людзей заслугоўваюць нашага шансу і паважання. Твары могуць быць абліччамі хацяць каго, душы ж адкрываюцца толькі тым, хто поруч, якія маюць смеласць паглядзець гэтай лічынкі ў гэты ўнутраны сусвет.
На працягу гэтага апыту я зразумеў, што паглядзець да чалавека не толькі на яго знешнюю прывабнасць, але і на яго вынікі, паводзьдзенне, характар, дапамагае нам пабачыць сапраўднага чалавека. Цягам беларускага ўрачання на мяне зышлі нешта, што ўзмоцніла і знябалдзіла маю твердае перакананне ў тым, што галоўным у чалавеку з’яўляецца яго душа, якая адлюстроўваецца на яго твары, абліччы, рухах і, найгалоўнае, на яго дзеяннях.
Шаноўныя чытачы, я радуюся, што я ўручы маўчлівым наблізіў цябе да душы чалавека, выдаехай тых паступкаў, якія дапамагаюць устанавіць сапраўдны кантакт. Памятаюць, любоў да чалавека з’яўляецца найважнейшай якасцю, каторую мы можам паказаць пры мым размяркованні пра тое, што значыць ″шануй па душы″.